سلامت فرد - سلامت جامعه

به نظرم از دو جنبه می‌شود به نامه 53 نهج‌البلاغه (فرمان امام علی به مالک‌اشتر نخعی) نگاه کرد:

1- از نظر شخصیت مالک‌اشتر
در ابتدای این نامه توضیحی بود در مورد شخص مالک‌اشتر. اینکه چرا "اشتر" خوانده شده و میزان ارج و قرب و منزلت او نزد حضرت علی (ع).
ائمه و معصومان از جایگاه خاصی برخوردارند ولی اینکه یک فرد معمولی این قدر بزرگ باشد که امام علی مصیبت سوگ او را با پیامبر مقایسه کند، نکته‌ی قابل تاملی است.
نکته‌ای که من را در مورد عملکرد شخصی‌ام و عادت‌های دردناک روزمره به فکر فرو می‌برد.
بعد از خواندن این نامه یاد تمام دفعاتی افتادم که نام " مالک‌اشتر" را در جاهای مختلف شنیده بودم (مثل اتوبوس مالک اشتر- پارک شهر) ولی تکرار و تکرار و تکرار باعث شده بود حسی یکسان مثل تمامی اسامی دیگر به آن داشته باشم.

2- از نظر ویژگی‌های جامعه‌ی انسانی و اسلامی

- او را تشویق می‌نماید که با "دل' و "دست" و زبان به یاری آیین خدا برود.
- نسبت به مردم همچون جانوران درنده‌ای که برای خودشان دنبال فرصت می‌گردند مباش.
- مبادا برتری شخصی تو را وادار سازد که عمل او را بزرگ بشماری و یا بی‌مایگی آدمی چنان در نظرت ناچیزش بنماید که عمل بزرگش را کوچک بپنداری.
- ارزش خویش را خوب بشناسد، چه آنکه ارزش خود را نشناسد نمی تواند به ارزش دیگران پی ببرد.

در جای جای نامه با جملاتی از این دست مواجه می‌شویم که سلامت جامعه را در گرو سلامت فرد می‌داند. و بسیار واضح و آشکار مشکلات رفتاری خودمان و دلایل مشکلات بزرگی را که در اجتماع با آن‌ها دست به گریبان هستیم را به ما نشان می‌دهد...

*دلِ‌ پری از مشکلاتی از این دست که رد پای آن را در سایر ابعاد زندگی هم می‌توان دید، دارم. اما به دلایل مختلف  ترجیح می‌دهم بیشتر ننویسم...