نویسنده: عطیه عطار زاده
نـشر: چشمه
تعداد صفحات: 117
سال نشر: چاپ اول 1395
تعریف کتاب را بسیار می شنوم. با استفاده از نرم افزار فیدیبو آن را می خرم ولی سراغش نمی روم. سرما خوردگی ای شدید باعث می شود تا یکی دو روز را تماماً استراحت کنم و گشت و گذار در اینستاگرام و وب گردی وجودش را به من یادآوری کند. سراغ کتاب می روم و یک نفس می خوانمش و غرق می شوم در داستان پر کشش و پر تعلیق دختر نابینایی که از گیاهان می داند. در خانه‌ای همراه مادرش در کار خشک کردن، ترکیب و آماده سازی گیاهان دارویی برای فروش در بازار است.
- نیستی ندیدن نیست، چیز پرتری است و هم زمان خالی تر. شبیه گرفتن یکباره سر است زیر شیر آب یخ. اندام های حسی را فلج می کند. نیستی بودن در معرض چیزهایی است که از منشئات مجهولی می آیند و به نقاط نامعلومی از بدن یا اعصاب می خورند.
- پدر اما دیگر نیست. این جمله را خیلی راحت می گوید، انگار بگوید پنیر دیگر در رژیم غذایی مان جایی ندارد.
- جزییات اهمیتی ابدی دارند چرا که تنها در صورت فهمِ آن هاست که می توان با کلیات و سر آخر با جهان هماهنگ شد.
- کتابخانه بدون شک مهم ترین شی خانه است. چون دروازه ورود من به جهان دیگر است.
- مادر می گوید کیمیاگری هنر است، چیزی شبیه نوشتن. نمی شود در این جهان چیز پستی را به چیزی با ارزش تبدیل کرد مگر آن که اول این کار را در جهان درون انجام داد. مادر می گوید آدم ها وقتی می نویسند چیزهای نادیدنی درونشان را هم می زنند و از دلشان چیزی در می آوردند که قابل دیدن است.
- به قول تولستوی همه چیز برای کسی که می داند چگونه صبر کند، به موقع اتفاق می افتد.
* کتابی بسیار عالی بود. تجربه ای دلپذیر و خوب.
** کتاب اولی ها را باید حمایت کرد. آن هم وقتی جوان است و این قدر خوب می نویسند.